Penetrant onderzoek

Het penetrant onderzoek met behulp van indringende of penetrerende vloeistoffen (capillaire werking) is een zeer oude vorm van niet- destructief onderzoek. Al in de vroege geschiedenis werd de zogeheten ‘olie en krijt- methode’ gebruikt voor het

inspecteren van zwaarden. Volgens de overlevering werden deze zwaarden tijdens het hardingsproces na het gloeien ‘afgeschrikt’ in olie. Men ontdekte dat deze olie binnendrong in defecten. Door het zwaard te bestuiven met fijne kalk of krijtpoeder werd de olie naar weer buiten getrokken en werden de defecten zichtbaar. Onderdelen van stoomlocomotieven van de Amerikaanse spoorwegen kregen rond 1920 een vergelijkbare behandeling met olie, kerosine en kalkpoeder, waardoor zwakke plekken goed waarneembaar werden. Een voorloper van het huidige penetrant onderzoek. 

Toen rond 1930 het magnetisch onderzoek werd geïntroduceerd verdrong deze nieuwe techniek in veel gevallen het gangbare penetrante onderzoek. Nu konden ook onderhuidse defecten worden opgespoord en was het mogelijk om gecoate of vuile oppervlakken beter te onderzoeken. Het gebruik van non-ferro materialen nam echter toe en daardoor bleef ook de penetrant-methode noodgedwongen in gebruik.

Onder andere door toevoeging van een contrasterende kleur aan de olie en door het vergroten van de penetrerende eigenschappen,  is deze techniek in de loop der jaren sterk verbeterd. Het gebruik van fluorescerende stoffen in de penetrerende vloeistof in combinatie met black light geeft bijvoorbeeld een zeer briljante indicatie.